Όσο πιο αδιέξοδες προβάλλουν στην ψυχολογία του λαού μας οι συνθήκες στο παγκόσμιο και τα περιφερειακά σκηνικά, ακόμη και στη δική μας κρατική-κοινωνική πραγματικότητα (από συρροή εξωγενών και ενδογενών προβλημάτων, από ένα σωρό προκλητές η άφευκτες χρείες)· άλλο τόσο παρηγορητικές και αξιοσημείωτες προφαίνουν ακόμη και οι περιστασιακές πληροφορίες για την αποτελεσματική λειτουργία θεσμών στην υπηρεσία του κοινωνικού συνόλου.

Αναφερόμαστε επί παραδείγματι κατά πρώτον στην προσφορά των Υγειονομικών Μονάδων της Παιονίας (του Νοσοκομείου Γουμένισσας και του Υγειονομικού σταθμού Πολυκάστρου) και στην πρωτοβάθμια  συνδρομή τους για την εξυπηρέτηση ασθενών και μάλιστα για την επιδημία στην οποία εστιάζει η αγωνία όλων μας. Ο λήγων χρόνος δεν σημαίνει άμβλυνση του προβλήματος, αλλά έχουμε (καθώς αναμενόταν λόγω φυσικών-καιρικών συνθηκών, όπως και των προκλητών παραμέτρων) ένα νέο κύκλο διογκούμενο και δύσκολα διαχειρίσιμο. Σ᾽ αυτήν την κοινά κρίσιμη ώρα, είναι προς έπαινον της Διοίκησης και του Ιατρικού και Νοσηλευτικού και του Βοηθητικού προσωπικού το ότι η Νοσοκομειακή υποδομή Γουμένισσας αναλίσκεται σε ετοιμότητα και προσφορά, όπως και στην άκρως υπεύθυνη προώθηση των περιστατικών των χρηζόντων ΜΑΘ και ΜΕΘ από Γουμένισσα σε μεγαλύτερα Νοσοκομεία, στα αυστηρά πλαίσια της ιατρικής δεοντολογίας για τους ιδίους τους ασθενείς.

Οι παράλληλες κοινωνικές πρωτοβουλίες αιμοληψίας (ένας άτυπος, αλλά τόσο ενεργός “θεσμός” για τα κοινωνικά μας πράγματα) προσεπιμαρτυρούν την ευαισθησία της επαρχίας μας για την κοινωφελέστερη δυνατή εφαρμογή των υγειονομικών μέτρων, όπως και για τον υγειονομικό εθελοντισμό και την προσφορά αίματος και πλάσματος.

Μια κοινωνία “γερνάει” και αποδομείται από πολλές παραμέτρους, με κυρίαρχα τουλάχιστον την ορατή αποηθική χαλάρωση των εθισμών και την ευτελιστική διαχείριση ευπρόσβλητων μονάδων η και μερίδων πληθυσμού. Έχουμε μια διευρυνόμενη δαιμονοποίηση του διανθρώπινου ιστού με το αφόρητο έλλειμμα αλήθειας και νοήματος ζωής που χαλαρώνει πρότυπα και στόχους ευρείας αγωγής, παρ᾽ όλες τις βαρύγδουπες διακηρύξεις. Ο προκλητός κόσμος των παραισθητικών ουσιών και παραπροϊόντων συνιστά άλλη μια μονιμότερη απειλή θανάτου από την παρακοινωνία για την κοινωνία. Και μάλιστα μας πρόλαβε κι εμάς στον Ελλαδικό χώρο ―όπως και στο διεθνή― πριν ενσκήψουν η και παράλληλα με τις τόσες επιδημίες. Απέναντι σ᾽ αυτήν την εξίσου η και περισσότερο φονική απειλή διάρκειας, όταν έχουμε περιπτώσεις οργανωμένης ανάσχεσης της εγκληματούσης μανίας, όταν πληροφορούμεθα περιστατικά υπεύθυνης και ρωμαλέας αντιμετώπισης των παραυλών και των διαύλων της, σίγουρα σαν κοινωνικό σώμα παίρνουμε ανάσα αισιοδοξίας και ελπίδας. Γι᾽ αυτό και επαινούμε και ευλογούμε και συγχαίρουμε και εγκωμιάζουμε και επιδοτούμε με ευχές την Ελληνική Αστυνομία (Γραφείο Ασφάλειας) εδώ στην Παιονία, Διοίκηση και τα Στελέχη, για μια μεγάλη επιτυχία πρόσφατα στον αγώνα ενάντια στη διακίνηση των ναρκωτικών. Τους αξίζουν οι θερμές ευχαριστίες μας, χρειάζονται σαν άνθρωποι τη συμπαράσταση των εγκαρδίων επαίνων μας και συνομολογούμε κι εμείς την κοινή ευγνωμοσύνη. Ο Θεός να τους επιστηρίζει στον άνισο αγώνα φθοράς που υφίστανται, στο διαρκή αγώνα προσφοράς που αναδέχθηκαν και επιτελούν, προς όφελος του σήμερα και του αύριο της συνοριακής μας Παιονίας.

Προς τις δικές μας ενθουσιώδεις πατρικές ευχές και τις νηφάλιες υποδείξεις, έχουμε βαθειά την αίσθηση ότι και η πνευματική συστράτευση του εκκλησιαστικού σώματος προς αμφοτέρους τους πολύτιμους φορείς κοινωνικής προσφοράς είναι διαρκής και ολοκάρδια. Η διττή αυτή προσφορά απηχείται και επιστηρίζει τη μαχητικότητα της ζωής και της ζήσης μας. Η κοινωφελής αυτή σταθερότητα ήθους και η δυναμικότητα αποτελεσματικής πρακτικής εισπράττεται ως ένα δώρο του Θεού δια των ανθρώπων. Ο Χριστός μας και η Παναγία μας ας επευλογούν τους κοπιάζοντες κοινωφελώς και όλους τους υπολοίπους που συγκομίζουμε από τους κρίσιμα ευεργετικούς δικούς τους μόχθους.

 

† Ο Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως & Πολυκάστρου Δημήτριος